De slapende vulkaan begint te fluisteren

Het is donderdagavond, na een aantal warme dagen is de buitentemperatuur aardig gedaald, maar binnen is het nog warm. De voorafgaande zwoele dagen zijn duidelijk voelbaar in de ruimtes in huis. Ik loop mijn praktijkruimte binnen, steek een paar kaarsjes aan en ga zitten in mijn favoriete stoel voor het raam. Ik heb nog een paar minuten voordat mijn klant Peter voor de deur zal staan. 

Dit zijn altijd de meest waardevolle minuutjes. Ik ga zitten, sluit mijn ogen en ik stem af op wat er komen gaat. In stilte, dichtbij mezelf komen en voelen wat er is en mag ontstaan.

Lees verder “De slapende vulkaan begint te fluisteren”

Stilte, geen woorden, alleen in gedachten …. zijn.

Het is zondag, vroeg in de ochtend, mijn vrije dag. Er drijven wolken in de lucht en het is frisjes buiten in tegenstelling tot de afgelopen week toen de tropische temperaturen mij en velen met mij liet uitputten. Ik heb zin in de dag: geen plannen en kijken wat er mag ontstaan. Ik zit voor het raam in mijn favoriete petrol kleur fauteuil en met een dampende kop koffie in mijn hand kijk ik uit over het water. 
Plezierbootjes varen langzaam voorbij. Een vrouw met een stralende glimlach zwaait naar mij. Ze is gehuld in een fleurige oranje en gele bloemenjurk. Een log containerschip ligt pal voor ons huis geduldig te wachten tot de sluis opengaat. Meeuwen dansen in de lucht en een witte reiger met zijn lange ranke hals zoekt een plekje aan de kade.

Zonder aanleiding pak ik mijn telefoon van de tafel…
Een appje. Het is alsof in één teug het bloed uit mijn lichaam wegtrekt. Ik word ijskoud, voel kippenvel van mijn kruin tot aan de tenen. Mijn ogen schieten vol. Ik zit als verdoofd. Een onmenselijk verdriet sluiert zich over mij heen.

Lees verder “Stilte, geen woorden, alleen in gedachten …. zijn.”