Een inspiratiebord maken helpt mij altijd om zaken helder te krijgen. Plaatjes uitscheuren op gevoel en intuïtie en niet nadenken geeft mij de mogelijkheid om te associëren. Dit is een krachtig hulpmiddel om los te komen van mijn gedachten en overtuigingen en om mijn creatieve brein de kans te geven zich te ontplooien.
Zo maakte ik er vorige week één tijdens de blogcursus.
Vanuit mijn intuïtie, plaatjes scheuren uit tijdschriften en plakken op een groot wit leeg vel. Meestal kom ik bij het zien van het resultaat vrijwel gelijk tot inzichten. Deze keer blijft het inzicht verstopt tussen de grote woorden en afbeeldingen.
Thuisgekomen zoek ik een ruimte om het bord een mooie plek te geven, zodat ik het ieder moment kan zien en mezelf de vraag stel: “Wat mag er ontstaan?”
De dagen erna valt mijn oog regelmatig op het bord en er gebeurd eigenlijk niets, behalve dat één woord keer op keer mijn bijzondere aandacht trekt, eigenlijk al vanaf het moment dat ik hem op heb geplakt.
Melancholie Melancholie Melancholie Melancholie Melancholie
Dit woord blijft, in alles wat ik doe en denk, continue door mijn hoofd spoken. Ik google, stort mij er volledig in en kom tot de ontdekking dat ik er op dit moment echt niets mee kan. Het frustreert mij, merk ik
Wat frustreert mij precies?
En dan komt het antwoord vrij snel binnen. Het gaat om het samenkomen, in connectie zijn met mijn gevoel en mijn denken, het hart en het hoofd. Ik voel dat het woord iets te zeggen heeft. Alles in mijn lichaam gaat borrelen. Er is een zenuwachtig gevoel in mijn buik en de drang om hierover te schrijven is immens groot.
Vervolgens duik ik er met mijn hart en ziel in: is dat écht zo? Na het stellen van deze vraag valt het grote inzicht mij binnen:
Het is mijn hoofd, mijn ratio, mijn ego -hoe je het ook wilt noemen- die zich er in stort en niet mijn hart en ziel, mijn gevoel. Ik ga het rationaliseren om vervolgens de verbinding te maken met mijn gevoel en dat blijkt niet te werken. En als ik het nu eens anders ga doen? Vanuit een andere blik? Vanuit mijn gevoel en dan de verbinding maken met mijn hoofd?
De volgende dagen voelen wat onwennig, ik heb een andere kijk gekregen op de situatie en dit maakt mij onzeker. Hoe kom ik nu in de benen om toch een blog te schrijven over mijn inspiratiebord want dit is immers de “opdracht.”
Ik besluit het de tijd te geven en stel mezelf wederom de vraag: “Wat mag er ontstaan?”
Enkele dagen later, het is laat op de avond en ik pak mijn laptop. Ik open een nieuw bestand in mijn blog-map en begin te schrijven. Vanuit mijn hart, zonder er iets van te vinden, schrijf ik alles op wat er in mij opkomt en het resultaat mag er zijn. Enthousiast en onzeker laat ik het met een bonkend hart aan mijn thuisfront lezen. Vervolgens doe ik iets wat ik normaal gesproken nooit zou doen ik stuur het meteen door, zonder extra check op spelfouten.
Wat een overwinning: kijken met liefde vanuit een ander perspectief door de trigger van het woord melancholie in volle verbinding met mijn gevoel.
Terwijl de laatste woorden hun weg vinden op mijn papier werp ik nog één blik op mijn inspiratiebord, ik zie de woorden uit de voorgaande zin helemaal terug in mijn bord, de cirkel is rond. Een traan van dankbaarheid rolt over mijn gezicht.