We leren vaak dat grenzen stellen belangrijk is – en dat is ook zo. Grenzen geven duidelijkheid, rust en veiligheid. Maar soms worden diezelfde grenzen ook muren. Ze beschermen dan niet alleen, maar sluiten ook af.
In dit blog neem ik je mee in het verschil tussen gezonde grenzen en grenzen die je onbewust tegenhouden. En ik nodig je uit om te voelen: mag jouw grens een beetje ademen?
Grenzen zijn belangrijk, ze beschermen je.
Ze geven aan waar jij begint en de ander ophoudt.
En ze zorgen ervoor dat jij trouw kunt blijven aan jezelf.
Voor veel mensen voelt het stellen van grenzen als iets wat veiligheid creëert. Zeker als je lange tijd over je grenzen bent gegaan – of anderen daar overheen hebt laten gaan – kan het een hele overwinning zijn om ‘nee’ te zeggen.
Om ruimte in te nemen, om voor jezelf te kiezen.
En dat is ook belangrijk.
Grenzen mogen duidelijk zijn.
Maar soms… worden ze ook iets anders.
Een muur.
Een automatische ‘nee’.
Een rigide patroon van afsluiten, vermijden of klein blijven.
Ik zie het vaak in mijn praktijk: mensen die in het verleden hebben geleerd dat ze zichzelf moesten beschermen om niet gekwetst te worden.
Ze hebben hun grenzen gebouwd als een verdedigingsmuur en die muur heeft zijn werk gedaan. Hij heeft veiligheid geboden en dat was heel erg nodig.
Maar… soms vergeten we te kijken of die muur nu nog nodig is. Nu je volwassen bent en je beter om kan gaan met deze gevoelens en kwetsuren.
Grenzen mogen meebewegen met wie jij nu bent.
Soms houden ze niet alleen pijn buiten,
maar ook verbinding, groei en ontspanning.
En dat is zo jammer.
Dat betekent niet dat je je grenzen zomaar los moet laten of erover heen moet gaan, integendeel. Het betekent dat je je grenzen opnieuw mag verkennen en onderzoeken:
Waar beschermt deze grens mij voor? En klopt dat nog?
Je hoeft jezelf niet te forceren.
Het gaat niet om “over je grenzen gaan” – het gaat om bewust kiezen.
Een klein beetje rekken, een nieuwsgierige stap zetten.
Voelen of er ruimte is voor iets nieuws.
Want misschien kun je vandaag wél je grens een beetje laten ademen.
Misschien kun je je een beetje openen voor iets waar je stiekem al naar verlangt.
En misschien… ontdek je dan dat veiligheid ook bestaat binnen die stap.
Je zou jezelf de volgende vragen eens kunnen stellen:
- Welke grens beschermt mij, en waarvoor?
- Waar verlang ik eigenlijk naar, voorbij deze grens?
- Wat heb ik nodig om me daarin veilig te voelen?
Je mag jezelf hierin serieus nemen én zacht zijn.
Je mag grenzen stellen én ze af en toe herzien.
Want echte veiligheid zit niet in het vasthouden aan wat je kent, maar in luisteren naar wat er nu is en voor jou klopt.